Goiz batez beste norbait izateko proposamena egin zidan Alvaro Ledesma artistak. ‘Retrazos’ proiekturako bolondresak behar zituen. Elkarrekin erabakiko genuen nor izango nintzen.

Nor izan ez nekiela, baina, erreka bat eta kamisoi zuri bat proposatu nizkion. Goiz umel hartan, berak erabakitzea nahi nuen. Jakitea, zein garen bestearentzat.

Jatetxe abadonatu batera joan ginen; jangelan, urre koloreko oihalezko mantelak, kopa urdinak, arrainontzi zahar bat eta etxeko alaba arkitektuaren maketak apalean. Ez dut esango non. Seguru nago presaka alde egin zutela handik, akaso beste norbait izateko, beste nonbait, izateko.

Hiru ordu eman genituen han. Hiru orduz izan nintzen beste norbait, hiru orduz arindu nuen pixka bat zama. Hotz egiten zuen, hotz handia. Erreka hotzak zeharkatzen gaitu maiz.

Argazkietako batek, Parisera bidaia egin du, Alvaroren beste hainbat lanen artean. Ofelia ikusi du argazkian ikusle batek. John Everett Millaisen  ‘Ofelia errekan hila’ koadroa gogorarazi dio. Ofeliak, etzanda hila zetzan errekan margolanean, sukaldean eta zutik nengoen ni, edo ni instant horretan nintzena. Loreen lekuan, arraska zaharrean barrena, goroldioa eta sasiak.

Ofelia, begiak zabalik hila. Nik, instant batez itxi nituen, beste norbait izateko.

Errekak zeharkatzen gaitu maiz.

Milesker bihotzez, Alvaro.